اصل هشتم:
هر چند دین اسلام در کلیه قوانین و دستورات و تذکرات خود برای نیت پاک و احساسات و انگیزه های شریف اشخاص ارزش فراوانی قایل است تا جایی که پیغمبر (ص) می فرماید:
( إنَّما الأَعمالُ بالنِّیَّات، وإِنَّمَا لِکُلِّ امرئٍ مَا نَوَى )
( ارزش هرکاری به نیت آن بستگی دارد و هر انسانی بر اساس نیتش از عملش پاداش می گیرد.)
نیت پاک کارهای عادی و مباح را به طاعت و عبادت خدا مبدل می سازد مثلا کس که غذای روزانه را به این نیت بخورد که زنده و نیرومند بماند تا طاعات و عبادات و وظایف اجتماعی و شخصی را به نحو احسن انجام دهد این غذا خوردن که در اصل یک امر عادی است با این نیت خیر به عبادت تبدیل میشود یا کسی که نزدیکی با همسرش را به نیت اولاد صالح و حفظ عفت خود و همسرش انجام دهد این کار با این نیت عبادتی است که اجر و ثواب دارد. در این مورد پیغمبر (ص) می فرماید:
( وَفِی بُضْعِ أَحَدِکُمْ صَدَقَةٌ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ أَیَأتِی
أَحَدُنَا شَهْوَتَهُ وَیَکُونُ لَهُ فِیهَا أَجْرٌ قَالَ أَرَأَیْتُمْ
لَوْ وَضَعَهَا فِی حَرَامٍ أَکَانَ عَلَیْهِ فِیهَا وِزْرٌ فَکَذَلِکَ
إِذَا وَضَعَهَا فِی الْحَلَالِ کَانَ لَهُ أَجْرًا )
( در هم خوابی و نزدیکی شمابا همسرانتان اجر و ثواب وجود دارد. گفتند یا رسول الله ما به منظور آرام نمودن غریزه جنسی این عمل را انجام می دهیم چگونه این کار ثواب دارد؟ فرمود اگر شما این عمل را با زن بیگانه و حرام انجام می دادید آیا گناه نداشت؟ پس چون از حرام دوری کرده و به حلال رو آورده اید ثواب دارید.)
پیغمبر (ص) می فرماید:
( من طلبَ الدُّنیا حلالًا ، تَعَفُّافًا عن المسألةِ ، وسعیًا على عَیالِهِ
وتعطُّفًا على جارِهِ لقیَ رَبَّهُ وَ وَجْهُهُ کاٌلْقَمَرِِ الیَّلةَ البَدْرِ )
( کسی که به دنبال مال دنیا باشد تا دست نیاز به سوی دیگران دراز نکند. بچه هایش در رفاه باشند و به همسایه ها و دوستانش کمک کند در حالی که به حضور خداوند شرفیات خواهد شد که رخسارش مانند ماه شب چهارده می درخشد.)
هر عادت وکار مباهی را که انسان مؤمن با نیتی پاک و مقدس آنرا انجام می دهد به عبادت تبدیل می گردد.لکن کار حرام هر اندازه با نیت مقدس و هدف پاک و به منظور خدمت باشد به حالت حلال در نمی آید و حرام باقی خواهد ماند. هیچگاه اسلام راضی نیست حرام در رسیدن به اهداف مقدسه دخالت داشته باشد بلکه همیشه می خواهد وسیله و هدف هر دو مقدس و پاک باشند. از نظر شرع مقدس اسلام به هیچ وجه این گفته که: ((هدف وسیله را توجیه می کند.)) درست نیست و این گفته را نیز مردود می داند: (( میتوان از راههای باطل به حق رسید))
آنچه اسلام آن را مورد تصدیق و قبول قرار می دهد این است (( تنها از راه حق باید به حق رسید)).
بنابر این کسی که مال را از راه ربا، رشوه، قمار و یا سایر اعمال نا مشروع به دست می آورد تا با آن مسجد و یا مؤسسه خیریه وعام المنفعه ای بسازد نیت و قصد پاکش باعث حلال شدن اعمال نا مشروع او نمی شود و گناه اعمالش به حالت خود باقی است. حرام در اسلام با نیت پاک حلال نمی گردد. این قاعده ای است که رسول خدا(ص) به ما یاد داده است ایشان می فرماید:
(یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ) سورة مؤمنون آیه ۵۱
( خداوند پاک است و تنها پاک را قبول دارد و مسلمانان را به آنچه که پیغمبران به آن مکلف بوده اند ملزم نموده و خدا به پیغمبران می فرماید: ای پیغمبران از روزیها و نعمتهای پاکیزه بخورید وکار های نیک انجام دهید همانا من به کارهای شما آگاهم.)
و قال:(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ) سورة بقره آیه ۱۷۲
و خدا به مسلمانان دستور می دهد( ای کسانی که ایمان آورده اید از روزیهای تمیز و پاکیزه ای که به شما داده ایم بخورید.)
( ثُمَّ
ذَکَرَ الرَّجُلَ یُطِیلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ، یَمُدُّ
یَدَیْهِ إِلَى السَّماءِ یا رَبُّ.. یا رَبُّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ،
وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِّیَ بِالْحَرَامِ،
فَأَنَّى یُسْتَجَابُ لَهُ؟ )
( سپس پیغمبر (ص) یک نفر را مثال آورد که به خاطر رفتن به حج یا عمره یا هر کار نیک دیگری دست به مسافرت های طولانی می زند و در این راه بسیار خسته و کوفته و غبار آلود می شود و دستهایش را به سوی آسمان بلند می کند و یارب یارب گویان از خدا رفع نیاز میخواهد. اما این شخص خوراکش و نوشیدنی هایش ولباسش حرام است و از حرام تغذیه می کند آیا حج و دعا و….. او قبول خواهد شد؟)
پیغمبر(ص) می فرماید:
( من جمع مالاً حراماً ثم تصدق به لم یکن له فیه أجر، وکان إصره علیه )
( کسی که از طریق حرام مالی را به دست آورد و آن را در راه خیر صرف نماید اجر و ثوابی به دست نمی آورد وگناه مال حرام به گردنش باقی است)
و می فرماید :
( لا یکسب عبد مال حرام فیتصدق منه فیقبل منه و لاینفق منه
فیبارک له فیه و لایترکه خلف ظهره الا کان زاده الی النار ان الله تعالی، لا یمحو السیء بالسیء ولکن یمحو السی بالحسن ان الخبیث لا یمحو الخبیث )
( کسی که مال حرام بدست می آورد و آن را در راه خدا می بخشد این صدقه و بخشش از او قبول نخواهد شد و اگر خودش از آن مال خرج کند خداوند آنرا مبارک نخواهد کرد و چنانچه آن مال حرام را ذخیره کند باعث به دوزخ رفتن او خواهد شد حقیقتاً خداوند متعال گناه را به وسیله گناه از بین نمی برد بلکه گناه با خیر و احسان و نیکی محو خواهد شد. هیچگاه جرم و گناهی، جرم و کناه دیگری را ازبین نخواهد برد.)
