۹-به خاطر دور ماندن از حرام باید از کارهای شبهه دار هم پرهیز شود.

اصل نهم:
خداوند متعال با لطف و مرحمت خود بندگانش را در مورد حلال و حرام در سرگشتگی قرار نداده که نتوانند حلال و حرام  را تشخیص دهند  بلکه آنها را مشخص کرده است.
همچنان که در سوره انعام آیه ۱۱۹ می فرماید:
( وَقَدْ فَصَّلَ لَکُمْ مَا حَرَّمَ عَلَیْکُمْ )
( خداوند آنچه را بر شما حرام نموده برای شما روشن ساخته است. )
بنا بر این اقدام بر آنچه صریحاً از جانب خدا حلال شده است بلااشکال می باشد وهیچ مجوزی نمی تواند آنچه که صریحاً حرام است در حالت عادی و اختیاری حلال نماید اما بین حلال و حرام منطقه ای موجود است که به شبهات مهشور است. در این محدوده چیزهای وجود دارد که بعضی اشخاص نمی توانند حلال یا حرام بودن آنها را از هم تشخیص دهند و یا امری را که بر آنان مشتبه شده با یکی از ادله شرعی حلال یا حرام تطبیق نمایند ویا نصی که و جود دارد نمی توانند به علت تشابه بر یکی از آن دو تطبیق کنند.
دستور اسلام در چنین حالتی که مسلمان در باره حلال  یا حرام بودن چیزی در تردید باشد این است که بر مسلمان لازم است از این نوع کارها دوری نماید تا اطمینان داشته باشد که به کار حرامی دست نزده است چه اقدام به این نوع کارها احتمال دارد انسان را به طرف حرام قطعی سوق دهد. پس دوری از شبهات یک نوع پیشگیری از وسایل و اسبابی است که انسان را به جانب حرام می کشاند که در اصل ششم از آن صحبت شد این امر موجب نوعی تربیت دور اندیشانه و مهربانانه از جانب کسی است که از خصوصیات طبیعی و زندگی انسانی آگاهی دارد .