اصل ششم:
یکی از قواعد کلی که اسلام وضع نموده است این است که هرگاه چیزی را حرام می کند، تمام چیزهایی را که منجر به وجود آمدن آن حرام می گردد و نیز راههایی را که با آن منتهی می شود حرام و مسدود کرده است. مانند وقتی زنا را حرام کرده است تمام موجبات آن را هم حرام کرده است؛ مثلاً خود نمایی زنان به شیوه جاهلیت، خلوت مردان با زنان بیگانه، اختلاط زنان و مردان بیگانه با هم، نمایان ساختن عورت و بدن و رقص و آواز مستهجن.
بنا بر این علمای اسلام این قاعده را وضع نموده اند:((مقدمه حرام نیز حرام است)).
اصل زیر که اسلام نیز آن را مورد تایید قرار داده است با قاعده فوق وجوه تشابهی دارد: گناهکار، تنها کسی نیست که شخصاً به انجام حرام اقدام کرده است، بلکه هر کسی به هر وسیله ای خواه مادی یا تبلیغاتی آن شخص را یاری داده باشد او هم به اندازه همکاریش گناهکار است؛ مثلاً در مسأله شراب پیغمبر (ص)، شراب خوار، تهیه کننده ای شراب، ساقی و شراب آور، کسی که به دستور او شراب را می آورند و کسی که از پول شراب استفاده می نمایند را جملگی لعنت نموده است. که بعداً در این باره صحبت میشود ویا اینکه در مساله ربا، رباخوار، ربادهنده، نویسنده و شاهد آنرا لعن و نفرین می نماید؛ پس هر چیزی که انسان را به حرام بکشاند حرام است و هر کسی که باهر وسیله ای شخص گناهکاری را یاری کند، در گناه او شریک است .
